ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ

Μερικοί με ρωτάνε από πού εμπνέομαι. Οι άνθρωποι κάνουν αυτή την ερώτηση σε κάθε συγγραφέα. Λοιπόν, έχω να πω το εξής: Κάποιος είναι συγγραφέας επειδή έχει κάτι να πει.

Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας αλλά δεν έχεις ιδέα τι να γράψεις, κάποιοι απ' τους λόγους μπορεί να είναι οι παρακάτω:

1) Έχεις μπλοκάρει τον εαυτό σου, είτε επειδή πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλή, είτε για κάποιο άλλο λόγο και θα πρέπει να ψάξεις μέσα σου και να τον βρεις. Το να τον βρεις είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα. Μετά μπορείς να προσπαθήσεις να εξουδετερώσεις το οτιδήποτε είναι εκείνο που έχει προκαλέσει το μπλοκάρισμα.

 3) Δεν είσαι συγγραφέας... αλλά αυτό δεν είναι πολύ πιθανό. Ρώτα τον εαυτό σου: Γιατί θέλω να γράψω; Μήπως δεν θέλω να γράψω, αλλά απλά να δω το όνομά μου στο εξώφυλλο κάποιου βιβλίου; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, και δεν έχουν ιδέα τι χρειάζεται για να φτάσει κανείς ως εκεί. Αν όμως η επιθυμία σου να γράψεις είναι σοβαρή, την έχεις για κάποιο λόγο. Κάτι από τα βάθη της ψυχής σου σε καλεί και χρειάζεται ν' ακούσεις. Ο συγγραφέας γεννιέται. Ξέρεις ότι είσαι συγγραφέας ακόμα κι αν ποτέ δεν έχεις γράψει τίποτε. Φυσικά, το να το ξέρεις απλά, δεν σε ωφελεί. Ένα ακαλλιέργητο χάρισμα είναι το ίδιο άχρηστο με το ανύπαρκτο.

 4) Δεν πιστεύεις στ' αλήθεια ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Διαισθητικά ξέρεις ότι έχεις το χάρισμα, αλλά βλέπεις το γράψιμο σαν ένα όνειρο στο μακρινό μέλλον και πιθανόν σαν ένα από κείνα τα όνειρα, που δεν πιστεύεις ότι πραγματοποιούνται ποτέ. Διάβασα κάποτε σε κάποια ελληνική εφημερίδα (ή περιοδικό, δεν θυμάμαι), ότι ένα όνειρο είναι κάτι που ποτέ δεν πραγματοποιείται. Αυτός είναι ο πιο λανθασμένος ορισμός για το όνειρο που διάβασα ποτέ. Ναι, χρειάζεται να βγεις από το στάδιο του ονείρου! Παρακολούθησε ένα εργαστήριο συγγραφής αν μπορείς. Μπορεί να κάνει τη διαφορά, το ξέρω από πείρα. Αλλά ποτέ μην πιστέψεις ότι ένα όνειρο είναι κάτι που ποτέ δεν πραγματοποιείται. Ένα όνειρο είναι κάτι που το θέλεις πολύ και είσαι πρόθυμη να υπομείνεις τον πόνο, τα λάθη, την προσπάθεια, το ρίσκο και τις θυσίες που θα απαιτηθούν για να φτάσεις εκεί.

 Που βρίσκω, λοιπόν, τις ιδέες μου; ο Steven King έδωσε μια πολύ καλή απάντηση σ' αυτό, και μεταφράζω: «Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα, εντάξει; Δεν υπάρχει Σκουπιδότοπος Ιδεών, ούτε Κέντρο Ιστοριών, ούτε Νησί των Θαμμένων Bestsellers. Οι καλές ιδέες ιστορίας φαίνεται να έρχονται κυριολεκτικά απ' το πουθενά, πλέοντας απευθείας έξω από τον άδειο ουρανό: δύο ιδέες που ήταν ως τώρα άσχετες μεταξύ τους, συναντιούνται και φτιάχνουν κάτι καινούργιο κάτω απ' τον ήλιο. Η δουλειά σου δεν είναι να βρεις αυτές τις ιδέες, αλλά να τις αναγνωρίσεις όταν εμφανιστούν».

 Πρέπει να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου να σκέφτεται ως συγγραφέας. Η έμπνευση τιμάει εκείνους που εργάζονται στο αντικείμενο. Ας υποθέσουμε ότι είσαι στο λεωφορείο κι απ' το παράθυρό σου βλέπεις το δρόμο πλαισιωμένο με ανθισμένες πικροδάφνες. Ρωτάς τον εαυτό σου, «Αν υπήρχε ένας πλανήτης ή μια διάσταση όπου το μόνο σημάδι ζωής ήταν οι πικροδάφνες, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, οι πικροδάφνες ήταν το μόνο πράγμα που υπήρχε, τι είδους ιστορία θα έγραφα; Υπάρχει μια ιστορία σ' αυτό; Κι αν τα λουλούδια δεν ήταν απλά λουλούδια αλλά ζωντανά όντα, κι αν έβγαιναν τη νύχτα και περπατούσαν και χόρευαν στο έδαφος; Φυσικά δεν είναι ακόμα ιστορία γιατί θα πρέπει να εισάγεις κάποιον κίνδυνο, κάποιον εχθρό, διαφορετικά δεν έχεις ιστορία. Κι αν, λοιπόν, κάποιες απ' τις πικροδάφνες, ας πούμε οι μαύρες (δεν υπάρχουν αλλά μπορείς να τις φέρεις στην ύπαρξη, είσαι καλλιτέχνης, έχεις την άδεια να το κάνεις),κι αν λοιπόν οι μαύρες ήταν σαρκοφάγες; Και ποιο θα ήταν το αμυντικό σύστημα των υπολοίπων;

 Βλέπεις τι εννοώ. Μπορείς να συνεχίσεις έτσι, κάνοντας ερωτήσεις και προσπαθώντας να δώσεις απαντήσεις. Μπορείς να φτιάξεις μια ιστορία με οτιδήποτε. Δεν έχει σημασία αν νομίζεις ότι είναι ανόητη και παιδιάστικη. Εκπαιδεύεις το μυαλό σου. Οι ιδέες είναι εκεί έξω. Απλά πρέπει να αναγνωρίσεις αυτές που είναι δικές σου και να τις αρπάξεις. Θα είναι κάτι τις που ταιριάζει με κάτι άλλο που έχεις στην ψυχή σου. Κάτι που θέλεις να εκφράσεις αλλά δεν ξέρεις πώς˙ και τα δύο θα συναντηθούν και θα έχουν λογικό ειρμό.

 Και μια τελευταία συμβουλή: ποτέ μην αντιγράφεις ιδέες από άλλους συγγραφείς –θυμήσου, είσαι συγγραφέας επειδή εσύ έχεις κάτι να πεις- και ποτέ μην αντιγράφεις ιδέες από ταινίες. Αυτό που ειπώθηκε, ειπώθηκε, και δεν χρειάζεται να ξαναειπωθεί. Μπορείς να εμπνευστείς, αλλά η έμπνευση θα πρέπει να σε οδηγήσει να γράψεις κάτι που θα βγει απ’ τη δική σου ψυχή και εμπειρία. Διάβασε ποικίλα βιβλία και άρθρα. Διάβασε επιστημονικά βιβλία, ψυχολογία, φιλοσοφία, πήγαινε σε κάποια έκθεση ζωγραφικής, περπάτα στην παραλία, στο δάσος, στους δρόμους της πόλης. Ρώτησε τη μητέρα σου, τον παππού σου, το γείτονα, να σου πουν μια ιστορία, οτιδήποτε. Ξέρουν κάτι περισσότερο, έχουν ζήσει περισσότερα χρόνια, και ο χρόνος είναι σημαντικός στην συσσώρευση εμπειριών.

Ζήσε. Η ζωή η ίδια είναι μια πηγή ιδεών...

 Και ξεκίνα να γράφεις. Οτιδήποτε, είναι καλό για αρχή. Γράφοντας μαθαίνεις να γράφεις καλύτερα.

Της Έλενας Τίγκα