Στο παράλληλο σύμπαν της Ετέρνα, ένας άνδρας που έχει ολοφάνερα βασανιστεί, ξυπνάει από μακροχρόνιο λήθαργο στο σπίτι ενός μικρού όντος του δάσους, για ν’ ανακαλύψει ότι δεν έχει μνήμες του παρελθόντος. Ενημερώνεται ότι το φλάουτο Ιρκάνα που για έξι χιλιάδες χρόνια έφερνε αρμονία στην Ετέρνα έχει χαθεί κι ένας πολεμοχαρής εισβολέας έχει σφαγιάσει, καταστρέψει και αιχμαλωτίσει φυλές.  Ο φίλος του τού διδάσκει την τέχνη του καλαθοποιού και μετακομίζει στην κοντινότερη πόλη παίρνοντας το όνομα Ίρεκελ Ζαβ. Στην βιβλιοθήκη της πόλης ανακαλύπτει κάποιο ίχνος της πιθανής του ταυτότητας και την πιθανότητα να έχει μία σύζυγο και μία κόρη τις οποίες θέλει να αναζητήσει. Όμως ο μικρός του φίλος πιστεύει ότι η ζωή του είναι σημαντική για την απελευθέρωση της Ετέρνα από τους εισβολής και ότι πρέπει να περιμένει. Ενάμισι χρόνο αργότερα ξεκινάει για την Αλκυονίδα…

Στην πρώτη παράλληλο, την γη, μια Θεσσαλή φοιτήτρια του 1967, η Κατερίνα, κληρονομεί από τον παππού της ένα φλάουτο εξαιρετικής τέχνης και όταν παίζει τις νότες χαραγμένες πάνω του μεταφέρεται στην Ετέρνα. Αιχμαλωτίζεται και στην μεταφορά της προς την Αλκυονίδα συναντιούνται με τον Ίρεκελ. Μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός. Η Κατερίνα διχάζεται, όμως ξέρει ότι πρέπει να επιστρέψει στον κόσμο της…

 ΓΚΟΘÉ

Η Γενιά του Αετού

Σειρά Φαντασίας

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ο ΚΑΛΑΘΟΠΟΙΟΣ

Της

Έλενας Τίγκα

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΦΛΑΟΥΤΟΥ ΙΡΚΑΝΑ, ΟΠΩΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΓΚΟΘÉ

Η αρχή μου χάνεται στην αχλή του χρόνου.

Στη μήτρα του αναπτύχθηκα και στη σκέψη των σοφών που με λάξεψαν,

κάτω απ’ τη λαμπρότητα των πέντε πλανητών,

όταν ευθυγραμμίζονται στο βορινό ορίζοντα της Ετέρνα, κάθε έξι χιλιάδες χρόνια.

Με διαμόρφωσαν χέρια έξοχα, τεχνιτών του Αλκάνεντορ,

Με σμίλεψαν απ’ την ανόθευτη καρδιά του Ντράντορελ, του ξεδιπλούμενου δέντρου.

Ζωντάνεψα στο ζενίθ της λάμψης των πέντε αστεριών, δίπλα στον αχό του Μεγάλου Ποταμού

και τα δύο αυτά καθόρισαν το πεπρωμένο μου.

Οι τρεις μας δεθήκαμε με άρρηκτα δεσμά και μαζί μας η τύχη του κόσμου που μας μάγεψε.

Για χιλιάδες χρόνια ενεργούσαμε μαζί, μ’ ένα νου και μια καρδιά

και η Ετέρνα άκμασε σαν γητεμένη από θεούς καλοσυνάτους και ευοίωνους.

Η μουσική μου, κάτω από τη λάμψη των ήλιων, έδινε στα νερά του κόσμου μας

αποκαλυπτικές ιδιότητες,

κι όπως το Ντράντορελ ξεδιπλώνεται στην άνθισή του, αποκαλύπτοντας την εσωτερική του ομορφιά,

έτσι και τα νερά της γης μας, μαγεμένα απ’ τη μουσική μου,

ξεδίπλωναν τη φύση των όντων της Ετέρνα, εκθέτοντας τις εσωτερικές διαθέσεις της καρδιάς.

Καμιά αδικία ή οτιδήποτε οδηγεί ή πηγάζει απ’ αυτή δεν μπορούσε να κρυφτεί,

επειδή η μεταμόρφωση που επέφερε στο πλάσμα μαρτυρούσε την ύπαρξή της.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τη δημιουργία μου, η Ετέρνα μετατράπηκε σε χάος

καθώς οι Ετέρνιοι άρχισαν να μεταμορφώνονται ο καθένας σύμφωνα με τον εσωτερικό του άνθρωπο.

Θυμός και ζήλεια και κάθε είδους ανομία μετέτρεψαν πολλούς σε τέρατα,

τον καθένα σύμφωνα με το είδος του.

Της Ετέρνιαθ τα τιτάνια δάση κι απρόσιτα βουνά γέμισαν τότε από ευγενείς και λαϊκούς,

που έτρεξαν να κρυφτούν από ντροπή. 

Για πολλούς, η ντροπή έφερε θλίψη και η θλίψη οδήγησε στην απολύτρωση

και καθώς συνέχιζαν να πίνουν από της Ετέρνα τα νερά,

άρχισαν να ξαναπαίρνουν την προηγούμενη μορφή τους και συχνά, η δεύτερη ομορφιά τους

ξεπερνούσε κατά πολύ την πρώτη.

Από ανάμεσά τους βγήκαν μερικοί από τους καλύτερους βασιλείς της,

επειδή εκείνοι που πέρασαν από την Φάση των Θηρίων αποδείχτηκαν σοφότεροι και πιο ειδήμονες

να κυβερνήσουν τη χώρα.

Κάτω απ’ τη δύναμή μας το κακό αργόσβησε σαν φωτιά

και με τον καιρό ήρθε αρμονία και ειρήνη ανάμεσα στις φυλές

και η γη ευημέρησε και ξεπέρασε σε ομορφιά κάθε άλλο κόσμο που δημιουργήθηκε ποτέ.

Στις χιλιετίες που ακολούθησαν οι Ετέρνιοι ξέχασαν την ύπαρξη του κακού,

κι αυτό έγινε το μοναδικό τους ελάττωμα.

Όταν το κακό ήρθε, τους βρήκε ευάλωτους σαν παιδιά, άδολους και άθικτους απ’ την κακία,

και παγιδεύτηκαν.

Κι εγώ, το Φλάουτο ενός κόσμου μαγικού, παγιδευμένο στον κόσμο των ανθρώπων,

έκανα το δικό μου ταξίδι: από χέρι σε χέρι, από έθνος σε έθνος,

ώσπου έχασα την αίσθηση του χρόνου.